Wij mensen zijn behoorlijke gewoontedieren. Ik verwacht eerlijk gezegd geen wereldschokkende veranderingen. Werkomgevingen zijn aan verandering onderhevig maar zulke grote stappen hebben we ook weer niet gemaakt. Dag in dag uit naar dezelfde locatie gaan om te werken wanneer het werk niet per se locatie afhankelijk is vind ik überhaupt een achterhaald concept.

Maar wie zal het zeggen? Ik denk dat weinigen voorspeld zullen hebben dat we maanden in Lock down zouden komen te zitten.

Ik hoop zelf dat er meer prioriteit komt te liggen op de leefbaarheid van de werkplekken in plaats van op de efficiëntie. Een werkplek waaraan je kunt zitten en staan is heerlijk. Het zorgt ervoor dat je gezond, in beweging en op je werkplek blijft. Niet de hele dag op je werkplek zitten en tussendoor buiten wandelen of even een boodschap doen houdt je ook gezond en in beweging. Persoonlijk vind ik de tweede variant fijner.

Veel kantoren worden ontworpen naar aanleiding van kengetallen en normen. Terwijl je vaak heel goed intuïtief kunt omschrijven wat goed voor je is. Als ik een willekeurig iemand op straat vraag de ideale werkplek te omschrijven krijg ik waarschijnlijk niet de reflectiewaarde van een werkblad of het aantal standen van een stoel te horen.

Wat het geforceerde thuiswerken inzichtelijk heeft gemaakt is het belang van fysieke interactie en samenwerking. Van het gesprek bij de koffiemachine tot co-creatie. 

Het lijkt alsof de crisis ons duwt naar extremen. Alleen en geconcentreerd werken doe je thuis en socializen en co-creëren samen op kantoor. Wat zou er gebeuren als we deze extreme demarcatie doorzetten in het (toekomstige) kantoorontwerp? Dan krijgen we letterlijk de ruimte voor het samenwerken op anderhalve meter. En wanneer we onze werkzaamheden gaan plannen naar locatie; de ene dag thuis en de andere dag op kantoor, dan wordt het misschien ook wel minder druk op de wegen. Wat zou het mooi zijn als het zo simpel kon zijn.